O, həyatdan cavan (və faciəli şəkildə) köçməsinə baxmayaraq, Qarayazı camaatının, şeirsevənlərin qəlblərində yaşayır.
Hələ orta məktəbdə oxuyarkən müxtəlif səviyyəli şeirləşmələrin qalibi, ədəbiyyat və dil müəllimlərinin ən sevimli şagirdi olan Ələsgər bədahətən çox qiymətli şeirlər söyləməyi bacarardı.
Hələ XX əsrin 50-ci illərindən «Stalinçi» (sonralar «Samqori»), «Gürcüstan» və digər mətbuat orqanlarında lirik şeirləri və satira nümunələri ilə müntəzəm çıxış edən Ə.Xudayev güclü hafizəyə malik idi, yüzlərlə şeirləri əzbər bilirdi. Qarayazıda elə bir ədəbi məclis olmazdı ki, o, şair Ələsgərsiz ötüşsün.
Olmuş bir hadisə heç vaxt xatirələrdən çıxmır. Bir dəfə qarlı bir gündə dərs vaxtı ədəbiyyat müəllimi bayıra baxır və görür ki, güclü qar yağır. Lakin müəllim uşaqları buraxmaq istəmir. Üzünü Ələsgərə tutub deyir ki, düşünmədən bu yağan quşbaşı qar haqqında bir bənd şeir desən, sənə əhsən deyərəm və sizi evə buraxaram. Müəllim sözünü bitirməmiş Ələsgər dillənir:
Qara bax, qara,
Gör necə yağır,
Çıxsan bayıra,
Məni də çağır.
Allah rəhmət eləsin, ruhunuz şad olsun, Ələsgər İsmayıl oğlu!..
Müşfiq BORÇALI.
"Çağdaş Borçalı ədəbi məktəbi. Bakı, "Azərbaycan" nəşriyyatı, 1994, səh.100.
turan.info.az
.
Muəllif huquqları qorunur. Məlumatdan istifadə etdikdə istinad mutləqdir.
