AD GÜNÜNÜZ VƏ İLK KİTABINIZ MÜBARƏK!...
Gulxanım Rzazadə (Məmmədova)
Marneuli-Murom
Gülxanım Rza qızı Məmmədova 1958-ci ildə noyabr ayının 2-də qədim Borçalı mahalının (indiki Gürcüstan Respublikasının Marneuli rayonundakı) Qırxılı kəndində dünyaya gəlib.
1966-cı ildə doğma Qırxılı kənd orta məktəbində birinci sinifə gedib və 1976-cı ildə orta təhsilini əla və yaxşı qiymətlərlə bitirib.
Hələ orta məktəbdə oxuyarkən rayon qəzetində məqalələri və mənsur şeirləri dərc olunmağa başlayıb. 14 yaşından şeirlə, poeziya ilə daha çox maraqlanıb. Daim mütaliə edib, dərsdənkənar və sinifdənxaric əlavə kitablar oxuyub. Ali təhsil almaq üçün ADU-nun filologiya fakültəsinə sənəd versə də, təəssüflər olsun ki, müsabiqədən keçə bilməyib.
Bir müddət doğma kəndindəki sovxozda işləyib, sovxozun muhasibatında çalışıb. 1986-1988-ci illərdə Tbilisi şəhərində Mailiyə-İqtisad Texnikumunda oxuyub, muhasib diplomu alıb. Sonralar isə müxtəlif sahələrdə idarə işçısı kimi işləyib.Bir vaxtlar müntəzəm olaraq Azərbaycan Yazıçılar İttifaqının Gəncə şöbəsinə gedib-gəlib, tədbirlərdə, poeziya gecələrində, müzakirələrdə yaxından iştirak edib, orada öz yazılarını oxuyub, müzakirə zamanı dəyərli məsləhətlər alıb və daha da püxtələşib.
1993-cü ildə ailə quraraq Rusiyanın Vladimir vilayətinin Murom şəhərinə köçüb. Hal-hazırda Murom şəhərində yaşayır. İki övladı var; Oğlu Bladımır Dövlət Univerisitetinin Murom şəhər filialında “Tətbiqi İnformatika” fakültəsinin 4-cü kurs tələbəsidir. Qızı isə orta məktəbin 9-cu sinifində oxuyur.
Son illərdə şeirləri “Şərqin səsi”, “Ziya”, “Elm və Təhsil” qəzetlərində müntəzəm olaraq çap olunan Gülxanım Rzazadənin ilk şeirlər kitabı bu günlərdə "Borçalı" nəşriyyatı tərəfindən nəfis şəkildə çap olunaraq oxucuların ixtiyarına verilib.
Biz də müəllifi - "GÖZÜ YOLDA QALAN KÖNÜL" adlı İLK KİTABININ nəşri ad gününə təsadüf edən istedadlı qələm dostumuz GÜLXANIM RZAZADƏni həm AD GÜNÜ, həm də ilk kitabının işıqüzü görməsi münasibətilə ürəkdən təbrik edir, ona uzun ömür, mohkəm cansağlığı, yeni-yeni yaradıcılıq uğurları arzulayır və aşağıda sevimli şairəmizin bir neçə şeirini oxucularımıza ərmağan edirik.
Müşfiq BORÇALI.
Borçalı
Ürəyim Borçalı, dilim Borçalı,
Söhbetim Borcali, sozum Borcalı!
Vetene baqlidi konlum, Borcali,
Sen odum, ocaqim, közüm Borcali!
Kaw yolum uzana vetene sari,
Gorem o elleri, o gulluzari.
Doqma torpaqimin qiwi, bahari -
Baw cekib her yani gezim, Borcali!
Durnalar qayidir, veten caqirir,
Sinemde bir deli hesret baqirir.
Umid limaninda inam ciqirir,
Taleyim nisgilli cozum, Borcali!
Awiqlar veteni, wairler yurdu,
Illerle merd oldu, yawadi, durdu!
Sinemde erider daw olan derdi -
Sene qurban olum, ozum Borcali!
* * *
Doquldum o elde, boyudum, cixdim,
Yadimda her sozun, oyudun, cixdim.
Qeriblikden ha boylandim, ha baxdim,
Gorenmedim colun, duzun Borcali!
Borcali deyende dilim titreyir,
Gozum yawla dolur, elim titreyir.
Qaw-goz arasinda olum titreyir -
Gelim, qucaqinda olum, Borcali!
* * *
Borcalı havası isteyirem mən! -
Belke kece gede ureyimden cen,
Belke gule mene taleyim herden,
Borcali havasi isteyirem men!
Daha qeribliyi gormeye gozum,
Sinemde ayriliq ocaqim-kozum.
Daha bu hesrete qalmayib dozum -
Borcali havasi isteyirem men.
Her yani doqmadi, her yani eziz,
Xatireler wirin, her ani eziz...
Tendirin coreyi, qaymaqi leziz,
Borcali havasi isteyirem men!
Doqma ana deye gellem qoynuna,
Daha bu hicranin mene qoynu dar.
Ne vaxt son qoyular tale oynuna -
Borcali havasi isteyirem men.
Taleden alinib bele bir ferman
Qismetim ayriliq, hesret ve hicran.
Onun havasidi derdime derman -
Borcali havasi isteyirem men!
Gülxanım arzular hey seni Veten! -
Noola, ola bir hayıma yeten!
Her sızan bulağı nəğmələr ötən
Borçalı havası istəyirəm mən!
16.01.2015
ANA - VƏTƏN həsrəti
Bütün vətən həsrətinin adı - ana,
Ötüb keçən illərimin yadı ana.
Xatirələr yada düşər - dadı ana
Ana dedik vətən dərdi ağladıq,
Ana-Vətən həsrətiyle çağladıq...
Cavan idik yenə ana deyirdik,
Qəriblikdə ömrü ip tək əyirdik.
Zaman keçdi, bizi kul tək sovurdu -
Yenə də səbr etdik, umid bağladıq,
Ana-Vətən həsrətiyle cağladıq.
Həsrətine qurban olum, ay ana,
Haqq dunyasi sənə oldu yer, xana.
Kaw yetəydi əlim doğma Vətənə -
Bir deyəydim arzuları haxladıq,
Ana-Vətən həsrətiyle cağladıq...
Düşüncələr
Bu nece sevgiydi, nece istekdi,
Aliwdi, tez sondu wimwekler kimi.
Adam ki, heytretden, qeww edecekdi -
Her terefe esdi kulekler kimi.
Niye arsizlari sixmir qeriblik,
Sevgini, dostluqu unudan coxdur.
Sevdani yawadar ancaq zeriflik,
Ele adam varmi hesreti yoxdur?
Mehebbet qatari cixdi relsinden,
Ozge qapilara uzandi izin.
Evine ne gelib? - Sen ozgesinden
Eylence istedin.., bozardi uzun.
Dunyanin olumu bele ezelden,
Merdi doye-doye namerd sayiblar.
Yalanla qurmuwdun ewqi ozulden -
Men qurbanliq oldum.., buna hayiflar...
Hardasan indi
Mənim qismətimə çıxdın bir bahar,
Sinəmdə çağladı susmuş arzular.
Umidlər gül acdı, könül sevindi –
hardasan indi?
Sən də dünya kimi, asiman kimi...,
Könlümü yerindən qoparan kimi,
Qelbimi oynatdın, ney kimi dindi –
hardasan indi?
Min ümid bağladım gecikən ewqə,
Tez yanıb, tez sönüb, bezikən ewqə.
Istinə özgələr yandı, isindi –
hardasan indi?
Day heyatda qoşa duşmez izimiz,
Bir-birine tuş gəlmedi sözümüz.
Neyləyim, nə deyim, vallah, cətindi –
hardasan indi?
Dön demərəm
Hər yalanda bir həqiqət aradım,
Hər pislikdə yaxwı niyyət aradım.
Yara vurdun – səndən şəfqət aradım,
Yenə dedim yana-yana - „geri dön!“
Nə dedinsə susdum, dözdum, dinlədim,
Sən gəlmədin, həsrətinlə inlədim.
Sənsiziydim, amma yenə sənləydim –
Yollarına boylanana geri dön.
Döndun, amma yenə bize dönmədin,
Səni sevən kimsəsizə dönmədin.
Qayitdin o evə, vicdan dinmədi…
Bir daha demərəm sana geri dön,
Mən ewqindən bağri qana, geri dön…
Qəriblik həsrəti
Dostum, qəribliyin ağırdı dərdi,
Hər nə olsa keçib bir gün gedəcək.
Dünya da belədi, gəldi-gedərdi, -
Qəriblik bizləri giryan edəcək,
Urəyi həsrətdən şan-şan edəcək.
Bir xoş gün ardinca çıxanda eldən
Bilmədik ayrılıq uzundu ildən...
Yazılıbmış bizə öndən, əzəldən -
Nə bildik ayrılıq tüğyan edəcək,
Urəyi həsrətdən şan-şan edəcək.
Dedik qayidariq ziyarətinə,
Nə vaxt istəyəndə, məmləkətimə.
Alın yazısıymış bu, qismətimə,
Omrümü sovrulmuş xırman edəcək,
Urəyi həsrətdən şan-şan edəcək...
Sense unutdun
Axwam olub, gün gecəyə calandi,
Üfüq qani buludlara qalandi.
Qapanib özümə tənha qalanda,
Mən səni cox andim, sənsə unutdun.
Hər günüm, hər gecəm adinla bağlı,
Harayım, həsrətim sənli, soraqlı.
Mən səni axtardım eli çıraqlı -
Hicranlara yandim, sənsə unutdun.
Gülxanima tale yazan nə yazdı?
Bəxtmi pisdi, ya qismetmi iz azdı.
Bir ozan olaydı sinəsi sazdı -
Bu ewqime bəlkə bir dastan azdı...
Mən sənsiz usandım, sənsə unutdun...
Muəllif huquqları qorunur. Məlumatdan istifadə etdikdə istinad mutləqdir.
